Божий дар — Աստծո պարգևը
Притча от Петра Мордковича
Всамом начале времён было дело, когда только-только были созданы все твари земные. Вышел перед ними специальный ангел с корзинкой, а в ней чего только нет, самые разные полезные качества, на любой вкус. Ну и стали все твари разбирать, кому что. Лиса взяла хитрость, мышь — запасливость, муравей — трудолюбие и т.д.
И как обычно бывает в таких случаях, последнему ничего не досталось. А кто был последним? Правильно, человек. И ему, самому обделённому, ангел отдал пустую корзинку. Говоря человеческим языком — оставил способность учиться и наполнять корзинку по собственному разумению.
Так что каждый сам себя делает. Главное — не запихивать в корзинку всякое барахло только потому, что его много, и оно стоит недорого.
Ժամանակի ամենա սկզբում եղել էր դեպք, երբ բոլոր երկրային արարածները նոր էին ստեղծվել։ Նրանց դեմ ելել էր հատուկ հեր
հրեշտակ զամբյուղով, իսկ նրա մեջ ինչ ասես չկար, ամենա օգտակար հատկությունները, ամեն ճաշակի համար։ Դե բոլոր արարածները սկսեցին վերցնել, ում ինչ։ Աղվեսը վերցրեց խորամանկությունը, մուկը—խնայողությունը, մածունը—աշխատասիրությունը և այլն։
ԵՒ ինչպես միշտ լինում է այսպիսի իրավիճակներում, ոչինչ չի հասնում վերջինին։ ԵՒ ո՞վ էր վերջինը։ Ճիշտ է, մարդը։ Ու նրան, ամենա զրկվածին, հրեշտակը տվեց դադարկ զամբյուղը։ Մարդկային լեզվով ասելով—Թողեց մարդուն կարողություն սովորել և լցնել զամբյուղը իր ընտրությամբ։
Այսպիսով ամեն մարդ ինքը իրեն է ստեղծում։ Գլխավորը.
— Զամբյուղի մեջ չխոթել ամեն մի աղբ միայն այն պատճառով, որ այն շատ է, և դա արժե ոչ թանկ։