Плата за угощение-Հյուրասիրության վարձը
Прослышал один мудрец, что в соседнем городе есть человек, который славится своей щедростью. Надел мудрец старую одёжку, взял котомку и пошёл в тот город, где жил хлебосол.
Пришёл он к его дому. Вышел навстречу к нему хозяин, осмотрел мудреца и, увидев его старую одежду, не говоря ни слова, ушёл обратно в дом. А пригласить-то и не пригласил!
Почесал мудрец голову и ушёл. На другой день надел свои самые богатые одежды и пришёл снова в дом к «хлебосолу».
Тот вышел, увидел старого богато одетого человека и тут же пригласил его к себе, обласкал и принёс угощение.
Мудрец улыбнулся, вынул из кармана деньги, положил их в тарелку с угощением и сказал:
— Того, кто голоден, ты не угощаешь, а тот, кто хорошо одет, может за угощение и сам заплатить!
Մի իմաստուն մարդ լսեց, որ հարեւան քաղաքում կա մի մարդ, ով հայտնի է իր առատաձեռնությամբ։ Իմաստունը հագավ հին շորեր, վերցրեց ուսապարկը և գնաց այն քաղաքը, որտեղ ապրում էր հյուրասիրությունը:Նա եկավ իր տուն։ Նրան ընդառաջ դուրս եկավ տերը, զննեց իմաստունին և տեսնելով նրա հին հագուստը, առանց որևէ խոսք ասելու, վերադարձավ տուն։ Բայց նա ինձ չհրավիրեց։Իմաստունը գլուխը քորեց ու գնաց։ Հաջորդ օրը նա հագավ իր ամենահարուստ շորերը և վերադարձավ տուն՝ «հյուրընկալ մարդու» մոտ։Նա դուրս եկավ, տեսավ մի ծերունի, ճոխ հագնված տղամարդու և անմիջապես հրավիրեց նրան իր մոտ, բարեհամբույր վերաբերվեց և բերեց հյուրասիրություն։Իմաստունը ժպտաց, գրպանից հանեց փողը, դրեց զովացուցիչ ուտեստներով ափսեի մեջ և ասաց.«Քաղցածին չես բուժում, բայց լավ հագնվածը կարող է ինքն իրեն վճարել այդ հյուրասիրության համար»։